മഴ
വറ്റിവരളുന്നൊരാ ഭൂമിതൻ മാറിൽതൻ കിടാങ്ങൾക്കൊരുജീവാമൃതമായ് പൊഴിയുന്നു….മഴനേര്‍ത്ത കണികകളായ്പിന്നെഅരുവിയായ്,ചോലയായ് പുഴയായ്…..ദാഹം ശമിപ്പിക്കുവാനേറേ ദൂരംമണ്ണിലാഴങ്ങളിൽ കരുതി വയ്ക്കുന്നുനീർചാലുകളായ്ഒടുവിലാ സാഗരത്തിൽ ലയിക്കുവോളം. താപമായകലെ മറഞ്ഞ കണങ്ങൾപിന്നെയും തിരികെ പെയ്തിറങ്ങുന്നു വറ്റിവരണ്ടുണങ്ങുന്ന മണ്ണിന്‍റെ മാറില്‍മക്കൾ തൻ രോദനം കേട്ടുള്ളകണ്ണീര്‍ പോലെ,ആനന്ദധാരയായൊഴുകിടട്ടെഭൂമിയിൽ …